Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Απεργία διαρκείας

Κάνω ταξίδια κι απεργώ -
δουλειά και σπίτι με ξεχάσαν.
Πάνω στο θάνατο ασελγώ
μα τα σκουλήκια με χλευάσαν.

Τ’ άστρα σβηστά στον ουρανό
σε απεργία διαρκείας.
Χωρίς κανέναν κεραυνό
στα χέρια έμεινε κι ο Δίας.

Τώρα πιο γρήγορα γερνώ,
ρυτίδες όλα με κεράσαν.
Τώρα τη μέρα μου περνώ
μέσα στις μέρες που περάσαν.

Η απεργία διαρκεί,
τα χέρια ψάχνουνε τις τσέπες.
Ποια ’ναι του αίματος η αρχή
και πού τελειώνουνε οι φλέβες;…