Ο ήλιος που αιμορραγεί

Είναι στον κόσμο μια σιωπή
που δεν της φίλησαν τα χείλη.
Κόκκινη απ’ την πολλή ντροπή
μου λέει να μείνουμε δυο φίλοι.

Είναι στον κόσμο μια πληγή
που κάθε μέρα αίμα χύνει.
Και το νερό σ’ όλη τη γη
δεν φτάνει για να το ξεπλύνει.

Ο ήλιος που αιμορραγεί
γιατρό κανέναν δεν πληρώνει.
Μόνος του θε να γιατρευτεί
αύριο που θα ξημερώνει.

Είναι στον κόσμο μια πηγή
που ’χει νερό του Παραδείσου.
Και σ’ όποιον σκύβει για να πιει,
του λέει: «πρώτα, προσευχήσου» .

Είναι στον κόσμο μια ψυχή
που αναζητεί, για να ’μπει, σώμα.
Δώσ’ της το σώμα σου εσύ -
να ’χεις ψυχή, πριν γίνεις χώμα.