Αθλητής του αδυνάτου

Στο μυαλό μου αγώνα δρόμου
κάνουν άπειρα «γιατί».
Είναι πάντα εκτός νόμου
όποιος στ’ όνειρο θα μπει.

Στο αγώνισμα της σφαίρας
πέταξα μακριά τη γη.
Απ’ τα βάρη της ημέρας
το φεγγάρι πιο ελαφρύ.

Αθλητής του αδυνάτου,
αοράτων θεατής,
νεκροθάφτης του θανάτου,
μα νεκρός εκ γενετής.

Άλμα έκανα εις μήκος
απ’ τον κόσμο για να βγω.
Κόντρα φύσηξε ένας στίχος
και παρέμεινα εδώ.

Μόνος τρέχω κατοστάρι
να προλάβω τ’ όνειρο.
Μου γλιστρά το μαξιλάρι
που ’ναι απροπόνητο.

(Άλμα κάνω επί κοντώ
τ’ άπιαστα για να πιάσω.
Μες στ’ απίστευτα βουτώ -
στην κόλαση θ’ αγιάσω.)