Μουσική-τραγούδι:Κώστας Μπραβάκης
Μες στη βροχή σκορπίσανε οι στίχοι
κι έμεινε απ’ το ποίημα μόνο ο τίτλος
σαν στέγη, που εγκατέλειψαν οι τοίχοι
αφού η ψυχή δεν είναι πια ο στύλος.
Έφυγε και ο τελευταίος φίλος
που τη ζωή σου βοήθησε ν’ αντέξεις.
Τον Δον Κιχώτη χλεύασε ένας μύλος
κι εσένα σε αλέθουνε οι λέξεις.
Αν θες κορώνα-γράμματα να παίξεις
το ποίημα που σου ορίστηκε ν’ αρχίσεις,
το νόμισμά σου μόνο να μην ψέξεις.
Να ξέρεις κάτι πρέπει, αν ατυχήσεις:
γεννιέσαι και πεθαίνεις από τύχη.
Μες στη βροχή σκορπίσανε οι στίχοι.
κι έμεινε απ’ το ποίημα μόνο ο τίτλος
σαν στέγη, που εγκατέλειψαν οι τοίχοι
αφού η ψυχή δεν είναι πια ο στύλος.
Έφυγε και ο τελευταίος φίλος
που τη ζωή σου βοήθησε ν’ αντέξεις.
Τον Δον Κιχώτη χλεύασε ένας μύλος
κι εσένα σε αλέθουνε οι λέξεις.
Αν θες κορώνα-γράμματα να παίξεις
το ποίημα που σου ορίστηκε ν’ αρχίσεις,
το νόμισμά σου μόνο να μην ψέξεις.
Να ξέρεις κάτι πρέπει, αν ατυχήσεις:
γεννιέσαι και πεθαίνεις από τύχη.
Μες στη βροχή σκορπίσανε οι στίχοι.
