Αγχόνη

Σαν σε κρεμάλα στη δουλειά σου
σκυφτός πηγαίνεις το πρωί.
Ξεσφίγγεις λίγο τη θηλιά σου
το Σάββατο, την Κυριακή.

Με ύφος αηδιασμένου
κοιτάς των άλλων τη ζωή.
Στο σπιτικό του κρεμασμένου
ας μη μιλάμε για σκοινί.

Όπως σε μια ταινία θρίλερ
όπου σιωπαίνουν οι αμνοί
ο Χρόνος, ένας serial killer
που μας κλοτσάει το σκαμνί.

Η αλφαβήτα σε αγχώνει
κι ας είσαι λέξεων εραστής.
Είναι το Γάμα μια αγχόνη
που πάνω της θα κρεμαστείς.