Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Πάψε πια Χάρε, να χαρείς

Δεν ξέρει ο Χάρος Κυριακές, δεν έχει αργίες και σχόλες
τροφή ’ναι για το Τίποτε άνοστη οι μέρες όλες.

Κι ούτε τον οίκτο έμαθε, τη λύπη δεν κατέχει ·
για τους θνητούς τα μάγουλα με δάκρυα δε βρέχει.

Πάψε πια Χάρε, να χαρείς, πώς το μπορείς, για πες μας,
τον πόνο μας να μην πονείς που ’χουν οι έρωτές μας.

Και ν’ αναστήσεις αν δε θες τόσων κορμιών τα κάλλη
φέρ’τα στο φως για μια στιγμή κι ύστερα πάρ’ τα πάλι.

Χάρε και την αγάπη μου λιγάκι άσ' τη να ζήσει...
όσο αγαπούν οι ζωντανοί, τόσο σ’ έχουν μισήσει.