Το πύον της μνήμης

Πάμε μια βόλτα στο δάσος
κι απ’ το φλοιό ενός δέντρου
θα σου φτιάξω καράβι
για να γίνει πλωτό το αίμα μου
και μια καρδιά θα σου σκαλίσω
για ν’ αγαπάς.
Και δεν πειράζει αν δεν μπορέσεις να δακρύσεις -
λίγο ρετσίνι θα βάλω στα μάγουλά σου.
Είναι τόσο εύκολος ο έρωτας
όταν από επάνω σου υπάρχει ένας ουρανός
που ανανεώνει το γαλάζιο του
από το πύον της μνήμης μας…