Στρώσεις από ηλιοβασιλέματα

Τόσο βαθιά σε κοίταξα
που ανοίξαν χαράδρες μες στον Παράδεισο
για να περάσει το βλέμμα μου
κι έφτανε λίγο απ’ το πράσινο των ματιών σου
για να ντύσω τα δέντρα όλων των φθινοπώρων.
Τόσο βαθιά σε κοίταξα
που αναποδογύριζαν τις τσέπες τους οι άγγελοι
μήπως με βρουν
αλλά τους έπεφταν άστρα
και οι ψαράδες μες στα δίχτυα τους δε βρίσκαν
παρά μονάχα φύκια και λίγα λόγια του Ιησού
λειωμένο ασήμι του βυθού που κάποτε
μαλακώνει πιότερο μες στις σελίδες της Βίβλου.
Τόσο βαθιά σε κοίταξα
που ξεφυλλίζοντας στρώσεις από ηλιοβασιλέματα
δε θα ξανά ’βρεις τα μάτια μου
μέσα στον κόσμο.