Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Ακόμη

Άδικα πίστεψες πως είσαι ο Αχιλλέας
μόνο και μόνο επειδή σε πλήγωσαν στη φτέρνα τα σανδάλια.
Ακόμη, δε γύρισες στη μάχη, δε σκότωσες τον Έκτορα,
με το χυμένο αίμα του Πατρόκλου τη φωνή σου δεν ανακάτεψες
ροδαλή σαν πηλό να πλάσεις εκδίκηση
- θερισμένα κορμιά απ’ το δρεπάνι του μύθου -
ακόμη, η Θέτιδα αδάκρυτη σε μιαν ακρογιαλιά
στεγνώνει τα μαλλιά της στο σεληνόφως.
Το βέλος που θα σε σκοτώσει, ακόμη
ανύποπτο βαραίνει τη φαρέτρα του.
Όλα σε περιμένουν να πεθάνεις.
Όλα γεννήθηκαν για να πεθάνεις.
Μα εσύ, ακόμη να βρεις το κουράγιο
για να κόψεις τα δάχτυλα του Ομήρου,
την ηλικία του επιτέλους να πάψει να λογαριάζει
απ’ την αριθμητική των πτωμάτων της Ιλιάδας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου