Σχεδόν αόρατοι
τόσο συχνά αλλάζοντας συχνότητες χρωμάτων
που να μην εντοπιζόμαστε από κανένα μάτι
θα ’ρθει κάποτε η στιγμή να κληθούμε στο νεκροτομείο
στην κακοσμία σαπισμένων παραμυθιών
ν’ αναγνωρίσουμε το διαμελισμένο λευκό της Χιονάτης.
Και αν για πάντα στέγνωσε η μύτη του πινέλου
που τη ζωγράφισε,
στις μύτες των ποδιών τους οι νάνοι σηκωμένοι
πρώτη φορά το ύψος τους θα διεκδικούν
απ’ τον παραμυθά τους.
Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου