Από την ενότητα " Εν συντομία "

*
Μέρα λαμπρή που σε τυφλώνει
μέχρι και σήμερα μπορεί να πεταχτούν
μέσα στα μάτια σου
ροκανίδια γαλάζιου από τότε
που το πριόνι του Θεού
χώρισε τη θάλασσα απ’ τον ουρανό.

*
Τώρα
γεμίζω τις φλέβες μου ουρανό
έτσι που όταν πεθάνω, τα σκουλήκια
που θα σέρνονται μέσα μου
θα νομίζουν ότι πετούν.

*
Κι ο ουρανός
από πού ανεφοδιάζεται το γαλάζιο του;

*
Ακούς φτερούγες να χτυπούν κάτω απ’ το χώμα;
Λόγια ερπετά που σέρνονται στον ήλιο
κι απ’ το εργοτάξιο τ’ ουρανού
τα κομπρεσέρ των ποιητών σε αφαίμαξη γαλάζιου;…

Ακούς στον πίνακα του δέρματος
την κιμωλία του χρόνου;…