Όταν βγαίνεις από ένα βιβλίο είναι σαν να βγαίνεις από την αγκαλιά μιας γυναίκας...έχεις κρατήσει τη ζεστασιά της και νομίζεις πως μ' αυτήν την πληρότητα θα πορευτείς στο υπόλοιπο της ζωής σου, μέχρι να συνειδητοποιήσεις σε πόσα κομματάκια σ' έχει λιανισμένο η ηδονή...
Αφήνοντας πίσω τα καπρίτσια της Παλατινής Ανθολογίας, επέστρεψα στα δικά μου...
Είχαν μαζευτεί πολλά που δεν είχαν εκδοθεί από το 1992 μα είχαν κατά καιρούς αναρτηθεί στο μπλογκ μου, αλλά και κάμποσα άλλα που δεν είχαν βγει έξω απ' το συρτάρι μου.
Το νέο αυτό βιβλίο με τον τίτλο "Χρονοθύελλα" είναι η στέγη που παραχώρησα στ' άστεγα -από εκδοτικούς οίκους- ποιήματά μου.
Δεν πρόκειται φυσικά για Άπαντα -δεν περιέχονται όλα όσα έχουν ήδη εκδοθεί-μα για ένα στιβαρό corpus ποιημάτων που εκτείνεται χρονικά σε δυο δεκαετίες. Στις 192 σελίδες του έχουν κυριολεκτικώς στριμωχτεί ποιήματα μικρά και μεγάλα, πεζόμορφα, ελευθερόστιχα, έμμετρα, χαϊκού κτλ.
Κι όπως μου συμβαίνει συνήθως μετά την έκδοση ενός βιβλίου, έτσι και τώρα αισθάνομαι να 'χω κλείσει ένα μεγάλο μέρος των λογαριασμών μου με την ποίηση. Αναρωτιέμαι τι άλλο θα μπορούσα στο μέλλον να γράψω που να μην αποτελεί μια επανάληψη αυτών εδώ...Το αίσθημα του κορεσμού έχει γιγαντωθεί όσο ποτέ άλλοτε.
Το βιβλίο δεν πρόκειται φυσικά να το βρείτε σε κανένα βιβλιοπωλείο. Κατά καιρούς θα τροφοδοτείται και το μπλογκ από αυτά τα ποιήματα μέχρι ν' ανεβεί το βιβλίο στο διαδίκτυο, υπηρετώντας τη ματαιοδοξία του δημιουργού του να φτάσει σ' όσους θα ήθελαν να το διαβάσουν.
Αφήνοντας πίσω τα καπρίτσια της Παλατινής Ανθολογίας, επέστρεψα στα δικά μου...
Είχαν μαζευτεί πολλά που δεν είχαν εκδοθεί από το 1992 μα είχαν κατά καιρούς αναρτηθεί στο μπλογκ μου, αλλά και κάμποσα άλλα που δεν είχαν βγει έξω απ' το συρτάρι μου.
Το νέο αυτό βιβλίο με τον τίτλο "Χρονοθύελλα" είναι η στέγη που παραχώρησα στ' άστεγα -από εκδοτικούς οίκους- ποιήματά μου.
Δεν πρόκειται φυσικά για Άπαντα -δεν περιέχονται όλα όσα έχουν ήδη εκδοθεί-μα για ένα στιβαρό corpus ποιημάτων που εκτείνεται χρονικά σε δυο δεκαετίες. Στις 192 σελίδες του έχουν κυριολεκτικώς στριμωχτεί ποιήματα μικρά και μεγάλα, πεζόμορφα, ελευθερόστιχα, έμμετρα, χαϊκού κτλ.
Κι όπως μου συμβαίνει συνήθως μετά την έκδοση ενός βιβλίου, έτσι και τώρα αισθάνομαι να 'χω κλείσει ένα μεγάλο μέρος των λογαριασμών μου με την ποίηση. Αναρωτιέμαι τι άλλο θα μπορούσα στο μέλλον να γράψω που να μην αποτελεί μια επανάληψη αυτών εδώ...Το αίσθημα του κορεσμού έχει γιγαντωθεί όσο ποτέ άλλοτε.
Το βιβλίο δεν πρόκειται φυσικά να το βρείτε σε κανένα βιβλιοπωλείο. Κατά καιρούς θα τροφοδοτείται και το μπλογκ από αυτά τα ποιήματα μέχρι ν' ανεβεί το βιβλίο στο διαδίκτυο, υπηρετώντας τη ματαιοδοξία του δημιουργού του να φτάσει σ' όσους θα ήθελαν να το διαβάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου