Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010

Κώστα Μπραβάκη, Το όνειρο

Ακόμα αλυχτούν τα σκυλιά
ο δασονόμος ήρθε στην ώρα του
μέτρησε ένα-ένα τα κομμένα ποδάρια
και σημείωσε στο μπλοκάκι
εννέα στρατιώτες, δώδεκα αξιωματικοί
και τρία άγνωστα ποδάρια χαμηλών ανθρώπων

η ορχήστρα των Ανέμων έπαιζε την Ηρωική

Ακούστηκαν φτερουγίσματα
θ’ απογειώθηκαν τα περιστέρια να μοιράσουν
τηλεγραφήματα θανάτου

έξω ο παπάς άρχισε ν’ απαγγέλλει Ρεμπώ

ύστερα βρήκα τη μάνα μου στο κατώι
να μαδάει έναν κόκορα

όπως με κοιτούσε θυμήθηκα ότι βρέχει

*Να ένα ποίημα που μέσα από το συγκρατημένο του τόνο, τη λιτή του αφηγηματική γραμμή και το ταρκοφσκικό ονειρικό του μοντάζ, στέλνει στο διάολο τη σαβούρα των λέξεων που πλημμυρίζει το διαδίκτυο.
Μερικές φορές σκέφτομαι πως η σιωπή που περιβάλλει το σημαντικό, είναι το απαραίτητο κουκούλι προστασίας του...

** Το ποίημα από το βιβλίο του Κώστα Μπραβάκη "Εναέριες ρίζες, " ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ 2010


Παρακάτω δυο μικρά δείγματα με τον Κώστα Μπραβάκη στην τραγουδιστική-συνθετική του ιδιότητα.





O XOROS TOU ALEKTRYONA by Costas Bravakis

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου