Αθεογράφητος

Οι λέξεις σπάνε σαν κλαδιά
μαστίγια στου χαρτιού το δέρμα -
κι απ’ της σιωπής μου την καρδιά
αντλώ της ποίησης το αίμα.

Αφού ποτέ δε θα υψωθώ
τον ουρανό σέρνω στο χώμα.
Να βάψω μπλε τη γη ποθώ
μπας κι ο Θεός αλλάξει χρώμα.

Ο ήλιος γέρνει σκοτεινός
και πριν ανάψουν όλα τ’ άστρα
εσύ σκορπάς στο σύμπαν φως -
μικρή γαρδένια μου στη γλάστρα.