Δίνομαι στ’ όνειρο και στη ρομφαία

Δίνομαι στ’ όνειρο και στη ρομφαία
περιπλανώμενος σαν τον Ορφέα
την Ευρυδίκη του πάνω να φέρει
στο ηλιοστάλαγμα και στο αγέρι.

Γράφω τους στίχους μου μ’ άυλη πένα
ζω κι ανασαίνω απ’ τα πεθαμένα
παίρνει ο έρωτας πνεύμα και σάρκα
μες στου Αχέροντα την τρύπια βάρκα.

Όσους κι αν άφησα μακριά μου πίσω
μπροστά μου θα ’ρθουνε κι ας μη γυρίσω.
Πάνω στην κλίνη μου στο πλάι γέρνω
κάτω απ’ το μάγουλο το χέρι φέρνω.

Ό,τι κι αν γνώρισα, όπου κι αν πήγα
αυτά που άξιζαν ήτανε λίγα.
Για το σκοτάδι σου δίνω το φως μου
πρώτη αγάπη μου, τέλος του κόσμου.