α. Στιχομόνωση
Θόρυβος δεν αφήνουν να περάσει
από τις χαραμάδες του μυαλού
τα ποιήματα.
Εμπόδιο υψώνω στα προβλήματα
την πένα μου.
Είμαι φιλίστιχος πολίτης -
και πώς μ’ ανατριχιάζουνε οι λέξεις
καθώς τη γλώσσα μου αγγίζουνε
οι καταλήξεις τους...
β. Χαραμίθη
Ρίχνω τους στίχους μου σποράκια
για να γυρίσω μετά στη σιωπή.
Πού να το φανταστώ οι σπόροι πως θα πιάναν
και μια πυκνή βλάστηση θα μ’ εμπόδιζε
να ξαναβρώ το δρόμο...
γ. Άσταχτη φυγή
Από ένα ποίημα περιμένω να με σώσει -
που θα πει να κάψει τις λέξεις του
για να κρατήσει αθάνατη
τη στάχτη μου.
Θόρυβος δεν αφήνουν να περάσει
από τις χαραμάδες του μυαλού
τα ποιήματα.
Εμπόδιο υψώνω στα προβλήματα
την πένα μου.
Είμαι φιλίστιχος πολίτης -
και πώς μ’ ανατριχιάζουνε οι λέξεις
καθώς τη γλώσσα μου αγγίζουνε
οι καταλήξεις τους...
β. Χαραμίθη
Ρίχνω τους στίχους μου σποράκια
για να γυρίσω μετά στη σιωπή.
Πού να το φανταστώ οι σπόροι πως θα πιάναν
και μια πυκνή βλάστηση θα μ’ εμπόδιζε
να ξαναβρώ το δρόμο...
γ. Άσταχτη φυγή
Από ένα ποίημα περιμένω να με σώσει -
που θα πει να κάψει τις λέξεις του
για να κρατήσει αθάνατη
τη στάχτη μου.