Ματαίωση ποίησης *

Ας έρθει επιτέλους η τέφρα
να τα σκεπάσει όλα
λυτρωτικά χαμένα σαν σ’ όνειρο
αναπαυμένα στη στάχτη χωνεμένα
δίχως χρώματα δίχως μέλη
άμορφη μάζα μπάζα κατεδαφισμένων μορφών
γκρίζες ζώνες ζωών
έστω για λίγο σαν όλα εδώ κι αιώνες νεκρά
αφημένα στο φύσημα του χρόνου
ανάσες που σταματήσαν ξαφνικά
άσθμα ασμάτων χοές πνοών
προσομοίωση τέλους
μέχρι ν’ αρχίσουν να σαλεύουν
σαν σηκωμένοι απ’ τους τάφους τους οι άνθρωποι
όταν ο ήλιος θα τους ξετρυπώνει απ’ τις φωλιές τους
το κέρδος θα ξανακουρντίζει τις καρδιές τους
κι η αγάπη θα τους ξεπλένει στο φως.
Μα πρώτα ας έρθει η τέφρα...

* Περιμένοντας τη στάχτη από το ηφαίστειο της νότιας Ισλανδίας.