Τα χυμικά του Έρωτα

Χάιδεψα τον ουρανό και ανατρίχιασε βροχή
κι άδειασε πάνω μας το βιος του
για να μας κάνει αχθοφόρους της αγάπης.
Οι άλλοι, δυσκοίλιοι στην πίκρα τους
αφόδευαν τις ειδήσεις της ημέρας.
Δίπλα η εκκλησία διανυκτέρευε
για τους λασπωμένους της αγγέλους
κι εσύ
ντυμένη μόνο με το φως των αστραπών
κι εσύ
κυνηγημένη και στις πέντε ηπείρους των αισθήσεων
μου άνοιγες στο δέρμα πόρους να περάσει η άνοιξη...
Όλο το βράδυ άστραφτα καθώς
τα μάτια σου άδειαζαν τον ουρανό τους στο διψασμένο μου σώμα.

Τώρα κανείς δεν με αναγνωρίζει
μιας και γυρνώ στον κόσμο
παραμορφωμένος από τα τόσα χυμικά σου.