Δ. Ε. Σολδάτου, λήγω απ' όλα

ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ


Δεκαπενταύγουστου γιορτή
και ο μικρός βοριάς φυσάει
μες σε μια θύμηση γλαυκή,
σε μπλε Ιουλίτας ξεψυχάει…

Όλα του έρωτα τα ρω
πετάξαν δυτικά της λύπης
κι όλο ξενέρωτα θω-ρώ.
Ήλιε, που χάθηκες, μου λείπεις…

Πορεύτηκες στην μακρινή
και αρυτίδωτή σου χώρα
κι εδώ μιαν Άνοιξη ακριβή
πάμφθηνη την πουλάνε τώρα.

Χτενίζεται η τρελή ροδιά
με του αχινού τα μαύρα χτένια.
Μες στην αφρούρητη νυχτιά
κλαίει η μικρή Πορτοκαλένια.

Στα πέλαγα της συννεφιάς
ο κήπος με τις αυταπάτες.
Φωτόδεντρο της ομορφιάς
πού να ’βρω σε καιρούς σακάτες;

Πένθιμο άσμα ηρωικό
οι ετεροθαλείς μας χρόνοι.
Στην ιδιωτική οδό
δεν έχει ούτ’ ένα χελιδόνι.

Κόσμος με δίχως όραμα,
πού να ’βρεις έναν ποιητή;
Όνειρο ανάξιον εστί
κι ο θάνατος μονόγραμμα.

Έλυσε ο Αίολος ασκούς!
Τι ν’ αγαπήσω, τι, μ’ ακούς;
Τα δήθεν και τ’ ασήμαντα
σκοτείνιασαν τα σύμπαντα.

Μες στο Αιγαίο της ψυχής
σε ψάχνω, εξαίσιε δύτη,
και στα ρηχά της αντοχής.
Πού ’σαι, Οδυσσέα Ελύτη;

Το βιβλίο του Δ. Σολδάτου "λήγω απ' όλα" μπορεί κανείς να το διαβάσει εδώ .