Ηράκλειτου αποσπάσματα

σάρµα εἰκῆ κεχυµένον ὁ κάλλιστος κόσµος.

Σαν σκουπιδότοπος τυχαίος
μοιάζει ο κόσμος ο ωραίος.

γενόμενοι ζώειν ἐθέλουσι μόρους τ' ἔχειν,
καὶ παῖδας καταλείπουσι μόρους γενέσθαι.

Όσοι γεννήθηκαν, να ζουν θέλουν νεκρούς να δίνουν
και θάνατοι να γεννηθούν, πίσω παιδιά αφήνουν.

Ὄνοι σύρματ' ἂν ἕλοιντο μᾶλλον ἢ χρυσόν.

Στα γαϊδούρια μη δίνεις χρυσό-
προτιμούν πιο πολύ το σανό.

Θάνατός ἐστι ὁκόσα ἐγερθέντες ὁρέομεν,
ὁκόσα δὲ εὕδοντες ὕπνος.

Θάνατος όσα βλέπουμε όποτε σηκωθούμε
και ύπνος όταν πέφτουμε θα είναι όσα δούμε.

Αἰὼν παῖς ἐστι παίζων πεσσεύων·
παιδὸς ἡ βασιληίη.

Παιδάκι που ζάρια αναδεύει
ο χρόνος· παιδί βασιλεύει.

Χρυσὸν οἱ διζήμενοι γῆν πολλὴν ὀρύσσουσι
καὶ εὑρίσκουσι ὀλίγον.

Λίγο χρυσό όποιος ζητεί,
πρέπει να σκάψει πολλή γη.


Ἦθος ἀνθρώπῳ δαίμων.

Ο άνθρωπος έχει θεό του
το ήθος το ανθρώπινό του.

Τὸ μὴ δῦνόν ποτε πῶς ἄν τις λάθοι;

Πώς τάχα κανείς να ξεφύγει
αυτό που ποτέ του δε λήγει;

Κύνες καὶ βαΰζουσι ὃν ἂν μὴ γινώσκωσι.

Κι οι σκύλοι γαβγίζουν
αν δε σε γνωρίζουν.

δὶς ἐς τὸν αὐτὸν ποταμὸν οὐκ ἂν ἐμβαίης.

Κανείς δυο φορές δεν μπορεί
στο ίδιο ποτάμι να μπει.

Έμμετρη απόδοση: Ι.Ν.Κυριαζή