Όχι, να το δεις. Στάχτη να σου γίνουν τα μάτια να το βλέπεις
καθώς πυκνώνουν πάνω του τα σύμβολα. Τριάντα χρόνια
Ύβρεως να γράφουνε την ηλικία του στο μπαλκόνι που
δεν τολμάει να βγει στα πλήθη ο πουλημένος ο πολιτικός
η Ελλάδα των αθώων που πληρώνει για ένα ξεροκόμματο
τoν εμετό στο σώμα της από μεγάλα λόγια μ' ενα παιδί
στα σπλάχνα της κι αυτό νεκρό σαν μέλλον. Όχι, να το δεις
για να το θυμηθείς όταν στο τέλος του εφιάλτη θα μπορείς
να ελπίζεις πάλι ένα φως του ήλιου έξω από τον κύκλο
της πανάρχαιας μηχανής που δίνει νέα σώματα θυσία
σε " ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες"
Στάχτη να γίνουνε τα μάτια σου από να το βλέπεις
εσύ που ευρωπαίος είσαι μόνο απ΄το να κρύβεις
μ΄ένα πανί το μέσα σου που οργιάζει να καλεί το θάνατο.
Αναδημοσίευση από το μπλογκ του Γιώργου Μίχου.Το ποίημα εδώ
