Τα ερωτοκάλαντα

Μια φορά κι έναν καιρό, στα πολύ παλιά τα χρόνια,ζούσε ένας φτωχός νέος που ήταν ερωτευμένος με μιαν αριστοκράτισσα...
Μα δεν τολμούσε να της ομολογήσει ευθέως τον έρωτά του...Ήταν βλέπετε κι αυτό το κοινωνικό χάσμα που τους χώριζε και δεν του επέτρεπε την επικοινωνία...
Μόνο στις γιορτές οι φτωχοί μιλούσαν στους πλούσιους-αφού θα μπορούσαν έτσι να τους ευχηθούν...
Άδραξε λοιπόν την ευκαιρία αυτή ο νέος και παραμονή πρωτοχρονιάς γράφει, για να της τραγουδήσει στη συνέχεια -στο κατώφλι του σπιτιού της -τους παρακάτω στίχους ,που κρύβουν καλά για τους άλλους την εξομολόγηση του έρωτά του...

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά

ψηλή μου δεντρολιβανιά

Κι αρχή καλός μας χρόνος

εκκλησιά με τ' άγιο θόλος

Αγιος Βασίλης έρχεται

και δε μας καταδέχεται

από την Καισαρεία

συ σ' αρχόντισσα κυρία

Βαστάει πένα και χαρτί

Ζαχαροκάντυο ζυμωτή

Χαρτί χαρτί και καλαμάρι

δες και με το παλικάρι

Οι στίχοι που αφορούν στο εορταστικό κλίμα των ημερών εναλλάσσονται με εκείνους που ο νεαρός σκαρφίστηκε για να απευθύνει στην αγαπημένη του.
Οι στίχοι με τα κόκκινα στοιχεία είναι αποκαλυπτικοί:
ο φτωχός χαρακτηρίζει την αρχοντοπούλα ψηλή σαν δεντρολιβανιά, αναφέρεται στο ψηλό καπέλο που φορά και το παρομοιάζει με θόλο εκκλησίας,παραπονιέται που δεν τον καταδέχεται ως πλούσια που είναι,μιλά για τη ζαχαρένια της γλυκύτητα και την παρακαλεί να του δώσει λίγη σημασία...

Τι απέγινε με τη σχέση τους δεν ξέρω να σας πω....Το μόνο που ξέρω και ξέρετε είναι πως αυτούς τους ακαταλαβίστικους στίχους τους τραγουδάμε σήμερα σαν πρωτοχρονιάτικα κάλαντα,ενώ ο έρωτας των δύο νέων,κι αν ακόμη δεν ευτύχησε,κατάφερε να περάσει στην αιωνιότητα με το πάντρεμα της παράδοσης με την ποίηση...

Κι όσοι αναρωτιούνται αν αυτό είναι αλήθεια ή παραμύθι,ας σκεφτούν πως η αλήθεια οφείλει την ομορφιά της στο παραμύθι και ότι το παραμύθι δεν οφείλει τίποτε στην αλήθεια.

Καλή χρονιά!

*Ο πίνακας είναι Τα κάλαντα ,του Νικηφόρου Λύτρα.