Σάββατο 10 Οκτωβρίου 2009

Καλές Πτήσεις από το Αρχαιοδρόμιο



Το μπλογκ αλλάζει ρότα.

Ίσως θα έπρεπε να διαμορφώσω έναν άλλο χώρο για να φιλοξενήσει αυτήν την καινούργια θεματική ενότητα που εγκαινιάζεται σήμερα, μα θεωρώ πως αρκεί μια νέα ετικέτα στον εδώ χώρο για να στεγαστεί αυτή η προσπάθεια και ν’ αποφευχθεί η διαδικτυακή πολυδιάσπαση των κειμένων μου.

Το ΑΡΧΑΙΟΔΡΟΜΙΟ, τίτλος της νέας αυτής κατηγορίας των δημοσιεύσεών μου, θα έχει ως σημείο αναφοράς του κείμενα από την αρχαία ελληνική και λατινική γραμματεία, με σκοπό την προβολή σχετικών με αυτό το αντικείμενο βιβλίων, την επιλογή κειμενικών θραυσμάτων που εισχώρησαν κατά καιρούς μέσα μου, την παράθεση κρίσεων-προβληματισμών,αναγωγών-συγκρίσεων με απώτερο στόχο το κορφολόγημα κάποιων εκλεκτών έργων.

Επειδή θυμάμαι τον εαυτό μου παιδί σε ατελείωτα χασμουρητά τις ώρες των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών κι ας ήμουν καλός μαθητής...

Επειδή γνωρίζω πως πολλοί σημερινοί νέοι έχουν μια παρόμοια αίσθηση, όχι απλώς ανίας μα σχεδόν πνιγμού , ανάμεσα σε ναυαγισμένα κομμάτια λέξεων κι επιπλέουσες σανίδες γραμματικής-συντακτικού...

Επειδή υποψιάζομαι υποψία ανίας και σ’ αρκετούς εκπαιδευτικούς που μετρούν τις διδακτικές ώρες σαν μια φθονερή ποινή που επέβαλε εκείνος ο εξαφανισμένος αρχαίος χρόνος πάνω στο σύγχρονο της καθημερινής τους ζωής...


Αλλά κι επειδή ψηλαφώ ρινίσματα κατεργασμένης μαγείας πάνω στις αναπότρεπτες ρυτίδες εκείνων των κειμένων...

Επειδή οι ρυτίδες τους μοιάζουν περισσότερο με χαρακώματα απ’ όπου οι λέξεις δώσαν τη μάχη τους με τη σιωπή του χρόνου...

Επειδή, τέλος, ο αναστεναγμός δεν πρέπει να είναι ο μοναδικός τρόπος για να βγάζουμε την αναπνοή μας...

γι’ αυτούς τους λόγους αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την αναγνωστική μου περιήγηση στον κόσμο των αρχαίων κειμένων.

Όπου είναι δυνατό και κρίνω αναγκαίο,θα παραθέτω και τα πρωτότυπα κείμενα για να χαρεί η γλώσσα τις λέξεις εκείνες χωρίς τη στυφή γεύση της στάχτης...

Γιατί η στάχτη είναι η σκόνη του χρόνου που επικάθεται στα προς στάχτη φθαρτά μέλη της ύλης.

Τα γεννήματα εκείνα όμως είναι μια ανάερη ύλη που θα κυματούται εσαεί δονώντας τις φωνητικές χορδές όλων των εποχών.