Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2014

8 χριστουγεννιάτικα χαϊκού από τη Χρονοθύελλα...

Νιφάδες χιονιού – 
λευκά αιμοσφαίρια 
των Χριστουγέννων. 

Κόκκινο κι άσπρο – 
ματωμένη κι η μύτη
του χιονάνθρωπου. 

Πετώ στο τζάκι 
μύθους – στάχτη, η μύτη 
του Πινόκιο. 

Ψιθυρίζοντας 
έλεγα τα κάλαντα –
σαν ήμουν παιδί... 

Παρασυρμένοι 
απ’ τη χρονοθύελλα 
φεύγουμε όλοι. 

Με γούνες από 
γδαρμένα παραμύθια, 
ξεχειμωνιάζω. 

Άσ’ το λυχνάρι- 
όπου πενθεί το χιόνι, 
λειώνει το μαύρο. 

Μια καραμπόλα 
καρδιών, μα αναίμακτη – 
τα Χριστούγεννα.

2 σχόλια:

  1. Με είχε συγκινήσει αυτό που είχατε γράψει για τις 2 του Φλεβάρη. http://pasaenas.blogspot.gr/2014/05/1989-2014.html Δεν σας ξεχνώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή