στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
Το βήμα ανοίγεις μες στο δρόμο,
χτυπάει κόκκινο η φωνή σου.
Το δίκιο ενάντια στο νόμο
παλεύει πάλι - αγωνίσου!
Ένα κασκόλ στη μύτη βάζεις,
στο παρελθόν μολότοφ ρίχνεις.
Μ’ έναν γνωστό-άγνωστο μοιάζεις -
τ’ αρχίδια σου στο Χάρο δείχνεις.
Πλιάτσικο κάνεις των ονείρων
μέσα σου ουρλιάζουν οι σειρήνες.
Τ’ άπληστα χέρια των σωτήρων
τους τα γεμίζουν οι μπασκίνες.
Βουλή - απ’ το στόμα των ευζώνων
εξοστρακίστηκαν οι λέξεις.
Λυγμοί ληγμένων δακρυγόνων -
γελά στο πλάι σου ο Αλέξης...
