Παρασκευή 24 Αυγούστου 2012

Ποιητής αγνώστου ηλικίας

Ζυγίζει τα χαρτιά των άλλων
με πόση δόξα τα γεμίζουν
και τα δικά του βρίσκει μάλλον
ούτε ένα δράμι να ζυγίζουν.

«Αυτοί καλά τα καταφέρνουν…
Τι κάνω τώρα εγώ, τι γράφω;»
Φωτιά τα πληκτρολόγια παίρνουν -
για μια ζωή μετά τον τάφο.

Καινούργιες φόρμες δοκιμάζει
απλώνει στίχους, κόβει-ράβει...
μπορεί το νόημα να μη βγάζει,
μα ο ξύπνιος θα το καταλάβει.

Στο φως οι λέξεις του θα βγούνε
απ’ το μυαλό του ζαλισμένες.
Αχ, να τις δουν και να κρυφτούνε
των άλλων ποιητών οι πένες…

Τους ξένους στίχους πια σνομπάρει
μονάχα αυτός τάχα γνωρίζει
τον αναγνώστη να τουμπάρει -
κανένας άλλος δεν αξίζει!

Μονάχα αυτός τα παλαμάκια
από το πλήθος να εισπράττει -
γυναίκες τσούρμο, απ’ τα στιχάκια,
παραδομένες για κρεβάτι.

Ποιητής αγνώστου ηλικίας
σε μια γνωστή Μούσα υπηρέτης -
παράδειγμα φιλοδοξίας
ή απ’ την πλήξη του δραπέτης;…