“ἡ γῆ ἥδε οὐκ
ἡμετέρη ἐστί, οὐδέ μιν δυνησόμεθα ὑποχειρίην ποιήσασθαι·
ὁκόσον δέ τι μοι μέρος
μετῆν, ὁ ὀδὼν μετέχει”.
Ηροδότου Ιστορίαι [6,107]
του στόλου των Περσών στο Μαραθώνα
ο γιος του Πεισιστράτου ο τύραννος Ιππίας
σε όνειρό του είχε δει πως με τη μάνα του κοιμόταν
κι αυτό σημάδι επιστροφής στην πόλη που γεννήθηκε
ερμήνευσε πως ήταν.
Την άλλη μέρα σαν πάτησε το πόδι του στο ακρογιάλι
αφού εκεί οδήγησε το πλήθος των Περσών
δε σταματούσε να φτερνίζεται να βήχει
και μεσ’ στο στόμα που ’χασκε τα δόντια του κουνιούνταν
κι ένα το έφτυσε στην άμμο.
Κι αφού έψαξε πολύ, ματαίως, να το βρει
μονάχα τότε αισθάνθηκε τι σήμαινε το όνειρο
κι απελπισμένος είπε :
«τη γη αυτή δε θα την κατακτήσουμε
και μόνο η άμμος που ’θαψε το σάπιο δόντι
μου ανήκει.»
