Ο χρόνος είναι άκαμπτος
ξυλιασμένο κομποσκοίνι
στα χέρια νεκρού μοναχού
Ο χρόνος είναι άδειος
γεμάτος απόρθητους πόθους
κι ατέλειωτες τελείες.
Δεν παίρνουν από λόγια τα ρολόγια.
Γι’ αυτό σου λέω
άσε το παρελθόν ήσυχο
να μεγαλώνει
Μόνο του θα βρει την άκρη του
το χάος.
(Το βασίλειό μου το έχτισα στο βασίλεμα του ήλιου
Και αν μέχρι τον ουρανό ανέβηκα
ήταν για να ’χω θέα μου όλους τους τάφους.)
ξυλιασμένο κομποσκοίνι
στα χέρια νεκρού μοναχού
Ο χρόνος είναι άδειος
γεμάτος απόρθητους πόθους
κι ατέλειωτες τελείες.
Δεν παίρνουν από λόγια τα ρολόγια.
Γι’ αυτό σου λέω
άσε το παρελθόν ήσυχο
να μεγαλώνει
Μόνο του θα βρει την άκρη του
το χάος.
(Το βασίλειό μου το έχτισα στο βασίλεμα του ήλιου
Και αν μέχρι τον ουρανό ανέβηκα
ήταν για να ’χω θέα μου όλους τους τάφους.)