Απ’ τα βαθιά περάσματα των μύθων
ακόμη ακούγονται οι αλυσίδες
που στα πόδια τους σέρνουν
βαρυποινίτες Σάτυροι.
Μία γυναίκα το λεπτό
ν’ ανάβουν και να σβήνουν
έχουν ποινή τους
και γι’ αλυσίδες τους
τ’ αλαφιασμένα σπέρματα
που δένουν κρίκο - κρίκο εσαεί
φτάνοντας κάποτε ως και στον ύπνο μας
στις σπηλιές των ονείρων μας
αυτοί να είναι οι σταλακτίτες
στα ξέφωτα της ζωής μας
η βροχή του ήλιου
και το φως της νεροποντής
να είναι αυτοί.
