Γιώργου Μίχου, Μια Κουβέρτα που την έλεγαν Σοφία

Να σας το πω Πυργιώτικα, στ' αρχίδια μου
τι κάνουν οι υπουργοί. Μ' αυτούς ελπίζω να
τα πούμε αργότερα κι αν θέλει η τύχη ενόπλως
τώρα να σας μιλήσω θέλω για μια κουβέρτα
που την έλεγαν Σοφία, παλιομοδίτικη αλλά ζεστή
όπως η μάνα μου. Την κουβαλούσα χρόνια από
μετακόμιση σε μετακόμιση, δεν ξέρω εσείς τι κάνετε
τα βράδια, μα στα βόρεια προάστια, εκεί που κοιμάται
εκτός Ιστορίας και το κωλόπαιδο του Αντρέα
έχει ένα τούνελ στο σταθμό του ηλεκτρικού γεμάτο κόσμο.
Και όχι να σας κάνω τον ευαίσθητο μα σήμερα
πέρασε η Πηνελόπη Δέλτα κουβαλώντας μια κουβέρτα
κι είπα: Πόσο δίκιο είχε η μάνα μου αυτή που
να μπεί δεν καταδέχτηκε στον εικοστό πρώτο αιώνα
και πήρα το υφαντό, παλιομοδίτικο μα όλο ζέστη
και πληρωμένο με χρυσάφι στον καιρό του.
Δεν είδα πρόσωπο, ντράπηκα να το δω μόνο του είπα:
Πες, κυρά Σοφία ευχαριστώ, εδωσα κι έφυγα.

* Αυτό, για όσους νομίζουν πως η ποίηση γράφεται απλώς ταιριάζοντας λέξεις...