Το πολύ του κόσμου και το λίγο της κυρίας Δημουλά (update)

Σήμερα, μια μόλις μέρα μετά τις διαδηλώσεις πολλών χιλιάδων πολιτών στο κέντρο της Αθήνας και αλλού κατά του ΔΝΤ και του υπηρέτη του ΠΑΣΟΚ, για τα πρωτοφανή σε αγριότητα μέτρα που λαμβάνονται εναντίον των εργαζομένων, η κυρία Κική Δημουλά ήταν μέσα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών μαζί με το διοικητή της Τράπεζας κ. Προβόπουλο, για την παρουσίαση μιας έκθεσης για την... κλιματική αλλαγή, ακούγοντας ευλαβικά το χαιρετισμό του Πρωθυπουργού που δεν παρέλειψε ν' αναφερθεί ...τιμητικά στο πρόσωπό της:
"Χαίρομαι επίσης που βλέπω τον κ. Δήμα, η προσφορά του οποίου είναι γνωστή, όχι μόνο στην Ελλάδα ή την Ευρώπη, αλλά και παγκοσμίως, την κυρία Κική Δημουλά, που συνδέει με την παρουσία της το θέμα της κλιματικής αλλαγής με τον πολιτισμό μας – και πραγματικά, αυτά τα δύο είναι συνυφασμένα – καθώς και πολλούς συναδέλφους και άλλες επιφανείς προσωπικότητες." (Πηγή:http://www.primeminister.gov.gr/2011/06/01/5734) *

Επιλογή κατεξοχήν πολιτική της ποιήτριας να μη συσστρατεύεται και να μη συμπάσχει με τις χιλιάδες κόσμου που διεκδικούν το δίκιο τους αλλά θεωρώντας προφανώς πιο σημαντικό θέμα, τέτοιες ώρες, την αλλαγή του κλίματος να "τιμά" διά της παρουσίας της την "αφρόκρεμα" του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου ...
Το να επικαλεστεί ως άλλοθι είτε την παρουσίαση της έκθεσης από έναν ακαδημαϊκό - κι επομένως τη συναδελφική αλληλεγγύη -είτε την ιδιότητά της ως πρώην υπαλλήλου της Τράπεζας και να τη συσχετίσει με την αναγκαία της παρουσία εκεί, θα ήταν προκλητικά φτηνό κι ανεπαρκές...

Είναι αλήθεια πως ποτέ στην ποίησή της δεν ανίχνευα έντονα στοιχεία κοινωνικού προβληματισμού...μα θεωρούσα, ο αφελής, αυτονόητο πως ένας βαθιά σκεπτόμενος και ευαίσθητος άνθρωπος όπως η κυρία Δημουλά, δε θα μπορούσε παρά να ταυτίζεται με το κοινό αίσθημα αυτές τις ώρες.
Έκανα λάθος.
Η κυρία Δημουλά δεν ανήκει στους "αγανακτισμένους πολίτες" και δε θυμώνει, προφανώς, με όσα συμβαίνουν αυτές τις μέρες...

Ίσως τελικώς η ποίηση να είναι το λεξο-τανίλ της και μ' αυτή να διατηρεί την ψυχραιμία της.
Αυτό λοιπόν να εννοούσε όταν έλεγε: "η Ποίηση είναι μια παυσίλυπη σταγόνα σε έναν ωκεανό λύπης";...

Κρίμα...

*Η αποδοχή τέτοιων φιλοφρονήσεων από μιαν αναίσχυντη εξουσία είναι το ίδιο εμετική με την εξουσία αυτήν...
** Ενδεικτικά για τις σχέσεις της κυρίας Δημουλά με την πολιτική δείτε εδώ.
***Δεν πρόλαβα να ολοκλήρωσω αυτό το ποστ καλά-καλά και δημοσιοποιήθηκε ένα κείμενο-"Διακήρυξη ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών για τη δύσκολη ελληνική πραγματικότητα" το οποίο υπογράφει και η κυρία Κική Δημουλά...Λες και ζήλεψαν τη δήλωση Σεφέρη για τη χούντα...
Στην αρχή αναθάρρησα και πίστεψα ότι μ' αυτό θα διαψεύδονταν οι όποιες κρίσεις μου...Μα όταν διάβασα το κείμενο ( http://news.in.gr/files/1/2011/TOLMISTE!.pdf)και διαπίστωσα ότι ευθυγραμμίζεται με ιδέες κι απόψεις του κ. Καρατζαφέρη, η απογοήτευσή μου διπλασιάστηκε...Κανένας τόνος οργής, κανένα κάλεσμα κοινωνικής αφύπνισης, καμιά δήλωση συμπαράστασης στο εξεγερμένο πλήθος-προφανώς για να μη συμπέσουν με το...λαϊκισμό που φρόντισαν πρώτο-πρώτο να στιγματίσουν-, καμιά μορφή επιθετικής κριτικής, μόνο γενικόλογες συστάσεις για ειλικρίνεια, υπευθυνότητα και εκκλήσεις για μια "ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία." Καμιά τολμηρή πρόταση για σθεναρή αντίσταση στα μέτρα...μόνο στρογγυλοποιημένες εκφράσεις -και να φανταστεί κανείς ότι το κείμενο τιτλοφορείται..."Τολμήστε"...
Κρίμα και πάλι κρίμα για όλους τους υπογράφοντες..."ανθρώπους των γραμμάτων και των τεχνών".
Μονο παρήγορο, το ελάχιστό τους....
**** ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΩΝ 32
Δεν μας προκαλεί εντύπωση η στάση των 32, γνωστών και μη
εξαιρετέων στηριγμάτων του συστήματος. Η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα δεν χρειάζονται διανοούμενους που υπερασπίζονται την πολιτική της φτώχειας, της ανεργίας, των μισθών πείνας. Χρειάζονται διανοούμενους που προβληματίζονται, αγανακτούν και δεν σιωπούν μπροστά στο κρίσιμο ζήτημα, αλλά τοποθετούνται υπέρ της εργατικής τάξης: Να ανήκει στην κοινωνία και στο λαό η ιδιοκτησία των μεγάλων επιχειρήσεων, του φυσικού και ορυκτού πλούτου και όχι στο κεφάλαιο. Να ανατραπεί ο ευρωμονόδρομος της ανταγωνιστικότητας που τσακίζει το λαό της Ελλάδας, τους λαούς της Ευρώπης. Να κατακτήσει ο λαός τη δική του εξουσία.
*****Κι εδώ ένα άρθρο-καταπέλτης της Σοφίας Βούλτεψη για το κατάπτυστο αυτό κείμενο των "διανοουμένων"...