Μηδέποτε ζήσας ὁ πένης βροτὸς οὐδ’ ἀποθνῄσκει·
καὶ γὰρ ζῆν δοκέων ὡς νέκυς ἦν ὁ τάλας.
οἱ δὲ τύχας μεγάλας καὶ χρήματα πολλὰ λαχόντες,
οὗτοι τὸν θάνατον πτῶσιν ἔχουσι βίου.
Αφού δεν έζησε ποτέ, ζωή δε θα αφήσει
γιατί ο φτωχός το βίο του νεκρός τον έχει ζήσει.
Μα οι τυχεροί που είχανε γεμάτα πορτοφόλια
αυτοί το θάνατο θαρρούν του βίου τους απώλεια.
Χ63. ΠΑΛΛΑΔΑ, palatini.blogspot.com
Κι ένα σχόλιο:
Η κρίση αναγκαστικά εκτός από φτώχια θα γεννήσει και τη λογοτεχνία της. Ίσως οι πιέσεις της ζωής διαμορφώσουν τα δικά της χαρακτηριστικά κι ανοίξουν ακόμη και νέους δρόμους.
Σε μια εποχή που ο τρόπος της επιβίωσης θ' αποτελέσει μονάδα μέτρησης της ηθικής, η τέχνη από είδος πολυτελείας , αν δεν ξεπέσει σε παρηγορητικό δεκανίκι, θα εξαλλαγεί σε όπλο αντίστασης. Η στρατευμένη τέχνη θα ξαναποκτήσει τη χαμένη της τιμή- κι όσοι θα σφυρίξουν αδιάφορα, αδιάφορα και θα τους προσπεράσει η ιστορία.
Αν η τέχνη δεν αφουγκραστεί τις φωνές πνιγμού της κοινωνίας, τότε θα πνιγούμε κι απ' τη σκόνη της κατάρρευσής της.
Και κάτι ακόμη:
Το να κρατάς "ίσες αποστάσεις" απ' όλους, σημαίνει πως βρίσκεσαι πολύ μακριά απ ' τους αδικημένους και πολύ κοντά στους αδικούντες...
Οι ψύχραιμες αναλύσεις θα είναι εφικτές μόνο απ' όσους δε θα θιγούν.Η καθωσπρέπεια θα είναι προνόμιο μονάχα βρόμικων ψυχών. Όποιος θα ψάχνει τρόπο να επιβιώσει, μην περιμένετε να μη χάσει και τους τρόπους του...
