Κάτω απ’ το χιόνι σκεπασμένα τα παιδικά Χριστούγεννα
τα ξεθάβεις όταν σ’ επισκέπτονται τα εγγόνια τους
κάτι γιορτές που μπουσουλούν γύρω απ’ το δέντρο
και ποτέ δε φτάσαν στην κορφή του να στεριώσουν το αστέρι
-γι’ αυτό ψηλώνει τέτοιες μέρες η νοσταλγία-
μόνο σου δίνουν σπασμένες μπάλες να στολίσεις
παροπλισμένα στρατιωτάκια καμηλιέρηδες τσαλακωμένους
Αγιοβασίληδες που ζητιανεύουν ένα άδειο κλαδί
να αιωρούνται με κρυμμένο το σκοινάκι τους
και μια φάτνη από έκτρωση παρθένας
μνήμης
παιχνίδια αγορασμένα από κλεμμένα κάλαντα
μέσα στο τζάκι τσιτσιρίζουν
απανθρακωμένες παπαδιαμάντειες Πρωτοχρονιές
Λάμψεις στο βλέμμα
απ’ τα πολύχρωμα φωτάκια που αναβοσβήνουν
σα να σου κλείνουνε το μάτι
τα Χριστούγεννα που θα σου κλείσουνε τα μάτια.
Πώς να γιορτάσεις
με τον άγγελο του θανάτου σου ριζωμένο
στη μέση του σαλονιού…
