*
Του χωρισμού το ανάγλυφο

Το παγκάκι τους
κουτσουλάνε τώρα πια
τα περιστέρια.
*
Για τον πατέρα

Μόλις κοιμηθώ,
ένα παιδί ξυπνάει-
ξυπνώ, κοιμάται.

« Πες μου, πού είμαι; »
« Στην άκρη του ύπνου μου -
τι θες, πατέρα; »

Φεύγει βιαστικός
να ζεσταθεί στο μνήμα -
η μνήμη κρύα.

Τίποτε άλλο
και το πουθενά παντού
ποτέ για πάντα.

*
Τέλος γιορτής

Φύγαν τα παιδιά -
στο δέντρο ξεχασμένος
ο χαρταετός.

Κρατάς τη μάσκα
να ξεγελάς τα δάκρυα
να μην ξανάρθουν.

Στους άδειους δρόμους
αέρας παρασέρνει
τις σερπαντίνες.

Ένα παιδάκι
δεν ντύθηκε τίποτε -
πάει για ύπνο.

Φύγαν οι μάσκες
μείναν οι μασκαράδες.
Του χρόνου πάλι!