*
Καλπάζει ο κήπος αφηνιασμένος
και με ρίχνει μπρούμυτα στ’ αρώματα.
Πόσο πλήρωσα σε παράδεισο την κόλαση να σ’ έχω...

*
Το δάκρυ τροχισμένο
χώρισε τον κόσμο σε τίποτα και πρόσωπο.
Πάνω στις σωστές του ράγες κυλά
το Αδιέξοδο.

*
Σαν νταβατζής της
που δε μου πρόσφερε τα οφειλόμενα
χαρακώνω το πρόσωπο της Σιωπής
με ποιήματα.

*
Στην ποίηση
επινοείς τη θάλασσα
και βουτάς μέσα της.
Μα όσοι δεν ξέρουν από κολύμπι
σπάνε το κεφάλι τους
πάνω στο σκληρό χαρτί.

*
δίνεις στο σπέρμα μου τη φόρα του φωτός

*
Μ’ ανθρώπεψε η αγάπη
κι αγάπησα τον άνθρωπο.

*
Κοιτάσματα κορμιού κοιτάγματα στάχτης

*
Ουρανός χωρίς αστέρια και φεγγάρι.
Ποιος έκλεψε την κοσμηματοθήκη της νύχτας;