« Αν κάποια φορά δε δεις τον εαυτό σου μεσ’ στον καθρέφτη, θα ’ναι γιατί τον θάμπωσε το χνότο της βεβαιότητάς σου πως θα τον έβλεπες», είπε μια μέρα το νερό στο βρεγμένο μου πρόσωπο.
Και από τότε, κρατώ μέχρι σκασμού την αναπνοή μου, αν τύχει και βρεθώ αντικριστά από καθρέφτες...
Και από τότε, κρατώ μέχρι σκασμού την αναπνοή μου, αν τύχει και βρεθώ αντικριστά από καθρέφτες...
Δυο πανσέδες στα μάτια σου -
ήταν που διχασμένη καθρεφτιζόταν μέσα τους η πανσέληνος.
