Περί Θεού

Οι περισσότεροι άνθρωποι λένε πως πιστεύουν στο Θεό,σε κάποιον θεό τέλος πάντων.Αλλά πώς εννοούν το Θεό; Μάλλον σαν εκείνο το υπέρτατο ον που δημιούργησε από το τίποτα τα πάντα,την μοναδική πνευματική δύναμη που έφτιαξε την ύλη….
Ως γνωστόν,αυτή η άποψη στη φιλοσοφία υποστηρίζεται από το λεγόμενο ιδεαλισμό.
«Εν αρχή ην η Ιδέα,το Πνεύμα» ,για τους ιδεαλιστές.Αυτή παρήγαγε τον αισθητό μας κόσμο, την ύλη…Ο τρόπος της δημιουργίας συνήθως δίνεται μέσα από θρησκευτικές διηγήσεις που ενσωματώνουν τεχνηέντως παλιούς μύθους.Ας μην αναφέρω τα άπειρα κοινά στοιχεία που διακρίνονται μεταξύ της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και της Παλαιάς Διαθήκης…
Εκτός από τον ιδεαλισμό όμως,ορθώνεται η αντίπαλη ιδεολογία,αυτή του υλισμού.
Στη φιλοσοφία ο υλισμός δεν ταυτίζεται με τη ροπή του σύγχρονου ανθρώπου στα υλικά αγαθά,αλλά με εκείνο το οργανωμένο ιδεολογικό σύστημα κατά το οποίο η γενεσιουργός αιτία της ύπαρξης του κόσμου είναι αποκλειστικά υλική. «Εν αρχή ην η ύλη» για τους υλιστές.Καμιά μορφή ανώτατου πνευματικού όντος δε χωράει στον κόσμο των υλιστών.
Δύσκολο πολύ ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να χωρέσει στο μυαλό του την αρχή στη δημιουργία του κόσμου.Ακόμη και οι πιο προχωρημένες θεωρίες της σύγχρονης φυσικής μπορούν με σχετική ακρίβεια να περιγράψουν τι ακριβώς έγινε εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου μετά την αρχή της δημιουργίας(μπιγκ μπανγκ)
αλλά όχι εκείνην ακριβώς τη στιγμή…
Ποιος έχει δίκο λοιπόν;Κανείς δεν μπορεί να αποδείξει τίποτε.Οι ιδεαλιστές δεν μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη του Θεού(είναι ζήτημα πίστης,όπως λένε)
αλλά και οι υλιστές δεν μπορούν να αποδείξουν τη μη ύπαρξη του Θεού…
Υπάρχουν όμως ισχυρές ενδείξεις για την ορθότητα των απόψεων του υλισμού.
Κατ’ αρχάς,στον αισθητό μας κόσμο η ανθρώπινη εμπειρία διδάσκει την πρωταρχική σημασία της ύλης στην οργάνωση του .Το πνεύμα,η σκέψη υπάρχει σαν παράγωγο της ύλης(εγκέφαλος).Πουθενά δεν υπάρχει πνεύμα χωρίς την υποστήριξη της ύλης…Αντιθέτως, βλέπουμε ότι η ύλη δε χρειάζεται την ύπαρξη πνεύματος για να υπάρξει(π.χ. μια καρέκλα,ένα οποιοδήποτε υλικό σώμα υπάρχει ανεξάρτητα από το αν εμείς το σκεφτόμαστε ή όχι,ανεξάρτητα από το αν διαθέτει και πνευματική υπόσταση-μια καρέκλα δε σκέφτεται…)
Υπήρχε ανέκαθεν λοιπόν η ύλη;Προφανώς…
Αδύνατον!Κι αυτή πώς δημιουργήθηκε;
Σάμπως κι ο Θεός των ιδεαλιστών ανέκαθεν δεν υπήρχε;Κι αυτός πώς δημιουργήθηκε;Σίγουρα πάντα υπήρχε κάτι-από το τίποτε δεν μπορεί να ξεπηδήσει το κάτι…Ο ανθρώπινος όμως εγκέφαλος δεν μπορεί να χωρέσει αυτό το γεγονός, απλούστατα επειδή σκέφτεται με κάποιες γενικές νοητικές κατηγορίες όπως είναι η αρχή και το τέλος….



Αυτά σε φιλοσοφικό επίπεδο-που νομίζω πως είναι και το πιο σημαντικό στην τελική απόφαση για την πίστη του καθενός μας.(Προσωπικά καθόλου δεν επηρεάστηκα από δευτερευούσης σημασίας συμβάντα,όπως είναι η συχνά ακατάλληλη συμπεριφορά των εκπροσώπων του Θεού).
Και γιατί τότε κάποιοι πιστεύουν στο Θεό;…
Ίσως από άγνοια,ίσως από αφέλεια,ίσως από συνήθεια,ίσως από ιδιοτέλεια…Το πιο σημαντικό όμως είναι ο φόβος του θανάτου.Αρκετή παρηγορία χαρίζει η άποψη ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή.Η ζωή αυτού του κόσμου φαίνεται να αποκτά ένα νόημα,ο κόσμος δεν είναι παράλογος,τίποτε δεν είναι μάταιο…
Θα μου επιτρέψετε σε όλα τα παραπάνω να διαφωνήσω….
Κι επιτέλους,καλοί μου χριστιανοί:πώς δέχεστε ένα Θεό που δεν κάνει τίποτε για να υπερασπιστεί τους αδικημένους και καταφρονεμένους αυτού του πλανήτη;Τόση δυστυχία,πώς την επιτρέπει ο θεός για τα πλάσματά του;…Και μην μου πείτε πως αυτό γίνεται για να μη μας στερήσει την…ελευθερία μας.Ποια ελευθερία;Του να είμαστε δυστυχισμένοι;…Τι λέτε τώρα;Θ’ αφήνατε ποτέ το παιδί σας να δυστυχεί ενώ θα μπορούσατε να το σώσετε,μόνο και μόνο για να μην…..του στερήσετε την ελευθερία;
Για την ύπαρξη τόσης δυστυχίας στον κόσμο,μόνον ένα ελαφρυντικό αναγνωρίζω στο Θεό:την ανυπαρξία του….Αλλιώς,αν ο Θεός υπήρχε,τότε θα προτιμούσα να καίγομαι στα καζάνια της κόλασης,παρά να υμνώ ένα τόσο απάνθρωπο-υπεράνθρωπο ον…