Πανσεληναράδες

Τι διάολο έχει κι αυτή η πανσέληνος
και τους τρελαίνει όλους;
Ανοίξαν και τ’ αρχαία ερείπια
ν’ αναστηλώσουν τις σχέσεις τους
τα ζευγαράκια
λες κι έχει ανάγκη από ουρανό ο έρωτας
για να σε απογειώσει
Αρνούμαι να δω τη σελήνη ολόκληρη -
την προτιμώ κολοβή, ανήμπορη, ακρωτηριασμένη,
τότε που μ’ έχει ανάγκη να τη στηρίξω
με το βλέμμα μου
Τώρα πάνω στον κινητό της θρόνο
μες στην αυτοκρατορική της αυτάρκεια
με τον αέρα της ντίβας μας σέρνει απ’ τη μύτη
Κι από ψηλά που μας κοιτά, τίποτε σαν να βλέπει.
Μα εγώ ποτέ δε ρίχνω δεύτερη ματιά
σε όποια δεν πέφτει με την πρώτη.

από το βιβλίο "Χρονοθύελλα" , 2012